Mahyar Al کلمه

از من منزل ذلت واری راضی گاهی نشی با خفتا
سربالا هربار سربه راه واسه پیشرفتت بگذر از لذتا
دنیا دنبال ضربه به فرقته فرقت نبود مغزته حقته
پوچی اگ توباختن فرضته ازتبارطعمه ای تقدیرمرگته
از تو تخریب پل ذهابم چهرم خندون ولی غم خوارم
از فرط درد گیر زیر بارون پریدم چریدم وزیر دربارم
تاریخ بنویس ازعربده هام ازاین قدرت حنجره خنجرقلم
از اوج تفریح تو قبرستونا دنبال مرگ دوییدن تو هر قدم
اصن نروسمت هیچ حقیقتی بیشک
همش میرسی باز به یه گره کوربیربط
بازم سنگا افسرده شاخه ها پژمردن
حالم شکنجه سکوتتو تموم کن بیرحم
ورس2
گیر گریز از گذشتت اینبار شد پیری زنتو ذلت بچت انگار
از تقدیرت میزنی همه جازار ها غمه منه چروک پیشونی بهار
فلکم کردن افلاک فلجم کردن نفسم بستن افراد سقطم کردن
هدفم کندن جان غرضم رفتن اصلا جویدن کلمات خفنم کردن
امید یه خندیدن تویه خونه هامون راستی بگو چند ساله چشمام به دره؟
دگ دیر شد پیرشدم سیرشدم ازهمه دگ سپید تیره شدانسان جون به لبه
تردیدتو تفتیش گذشته اشتباهه روبروت هرچی هست برو امتحانه
سخت بگیر توزندگیت بیرحم باشوباخنجر بزن قلب مانع افتخارت
حالامیگی حرفامون باد هوابود
اقا نمیگم برای غمات دوا بود
ولی یکم پیچیدس تا بخوای بگیریش
کسی نمیمونه برات ک بخوای ببینیش