کامران اسدی جانا

ای جان من مکن ناز هی
بدون تو دلم پریشان است
طوفان زده به این خانه
مگر که دوری از تو آسان است
زیبای دلربا جانا
به عشق تو دلم گرفتار است
هم دردمی و هم درمان
مگر دل تو مردم آزار است
آتش زده به قلبم
دو چشم مستت
نمانده نایی
تا کی دل صبورم
بسوزد از غم
بگو چه خواهی
دستم نمی رسد به موی تو
این دل شده اسیر روی تو
دیگر نمی توانم این جدایی
جانا مکش مرا تو این چنین
ما را ببین فتاده بر زمین
ای یار مه جبین من کجایی