ژیوان مگه میشه

چه قشنگ بود زیر نور ماه میشستیم
واسه آینده چه رویاها نبافتیم
آخرین سفر باهم تو دل جاده
چه خاطره های خوبی که نساختیم
چه قشنگ بود تویه کوچتون یه وقتا
پشت پنجره باهم قرار میزاشتیم
واسه گفتن یه شب بخیر ساده
پای گوشی همو منتظر میزاشتیم
مگه میشه یه مهربون اینجوری از یاد یه آدم بره
مگه میشه یکی انقد زود به دل بشینه و زودم بره
چه خوب بود وقتی صدا نفسات میپیچید تو گوشم
تو سرما جون میده خودم بیام روتو بپوشم
چی میشه شونه هامون اتفاقی بخوره بهم همونجا از روزای خوب گذشته بگیم بهم