پوریا احمدی چشماش

همه جوره خواستنیه چجوری براش نمیرم
یکی بگه چجوری برای خنده هاش نمیرم
اگه بشه به پای هم پیر بشیم از خدامه
حتی ترافیکم قشنگه وقتی اون باهامه
چشماش دیونه کنندست یه احساس کشندست
مثل نقاشی میمونه انقده قشنگو سادست
چشماش بلده بخنده کیه که دلنبده
ندیدم کسی شبیهش این حس فوقالعادست
توی دلواپسی اومد بدادم رسید
مثل اون کسی منو نمیشناسه نه
ضربانم شده کل جهانم شده
به جز اون دلم‌بره‌ واسه کسی نه