وحید نامدار دلم گرفته

خدا خدا دلم گرفته خدا خدا تنهای تنهام
پر از شب و سکوت بی صدایم در این شب ها
خدا خدا اون ماه تو رفته از دل
دل من از تنهایی پُر شده دوباره بی صدا
یک دل پر از غم و پر از انتظارها
خدای من چرا من همش بی قرارم
خدا خدا دلم گرفته خدا خدا پیشم باش
مرا بگیر هم چنان که بغض در دل دارم
یک دل پر از غم و پر از انتظارها
خدای من چرا من همش بی قرارم
دل من پر از درد و رنج هایی ست بی شمار
خدا خدا مرا ببخش که بیا شب ها بخوابم