وحید مهیار جانا

مگر از چشم تو من؛میتوانم گذرم
جان دل ماه بشو بر شب تارم
مژه ات چتر من؛زیر باران غم
ماه شدی بر شب تارم
گیسو کمند تو؛چشمان مست تو
شکل لبخند تو دل میرباید
چال رو گونه ات؛قهر وبهونه ات
سرخی گونه ات دل میرباید
جانا؛جان خودت دل به گرو دارم
جانا؛دل به دلم ده که گرفتارم
جانا؛جان منو جان تو جانم به تو بند است
حالم؛حال پریشان و نظر بر من بی تاب کن
رود شو این من خشکیده رو سیراب کن
جانا؛جان منو جان تو جانم به تو بند است
طرح لبخند تو نقاشی زیبای خداست
معجزه خنده ی توست حال بد از ما جداست
تو خود عشقی و عشق پیش تو افسانه است
قرص ماهی و دلم گیر تو افتاده است
تو تب وتاب دل این من عاشق شده ای
تو نفس های من بی سروسامان شده ای
من به چشمان سیاه تو اسیرم وای
تو نباشی من نفس از که بگیرم وای
جانا؛جان خودت دل به گرو دارم
جانا؛دل به دلم ده که گرفتارم
جانا؛جان منو جان تو جانم به تو بند است
حالم؛حال پریشان و نظر بر من بی تاب کن
رود شو این من خشکیده رو سیراب کن
جانا؛جان منو جان تو جانم به تو بند است