هیوا راد بعد از او

دیگر چه دارم بعد از او، جز وحشت از دیوانگی
با من چه کرد این رفتن و مردن به پای زندگی
تنهای تنها مانده ام، در خانه ی بدحالی اش
این گوشه من افتاده ام، آن گوشه جای خالی اش

ماندم گرفتار درد و غم اش
این عشق و آن راه پیچ و خم اش
من با همین خاطرات کم اش، می میرم
من با همین حال و روز خراب
با آرزوهای نقش برآب
رویای او را از این همه خواب، می گیرم

وقتی که باران می زند، در من کسی جان می کند
چتری که تنها مانده را، باید ببندم بعد از او
درگیر پائیزم هنوز، سرد و غم انگیزم هنوز
دیگر ندیده هیچکس، جایی بخندم بعد از او

ماندم گرفتار درد و غم اش
این عشق و آن راه پیچ و خم اش
من با همین خاطرات کم اش، می میرم
من با همین حال و روز خراب
با آرزوهای نقش برآب
رویای او را از این همه خواب، می گیرم