هونام، رضا شیری و بهنیا تهران

کمه جا واسه من تو تهران
خیره شده الان به کی چشمات
داره این زمستونم میره
نه دیگ تو نمیشه پیدات

هرشب کفه تهران
خیره به ایرلاین
عکساتو میبینم
تا خواب بره چشمام
منو یادت نی انگار

جالبه مارو یادت نی دیگ
هرجا نیازم داشتی بودم و یادت نی دیگ
اون همه خاطره ی خوب و بدو یادت نی دیگ
گریه های پشت خطتو یادت

میزدم بیرون سرت مهم نبود ساعت چند بود
مشکل تو بودو ولی من میرفتم تا گردن توش
میچرخوندمت شهرو تا دمه صب برم از هوش
اون همه حاله بده دوتاییو یادت نی دیگه

الان فاصلمون روز و شبه برعکسه هم
اومدم دست بکشم رو موهات رفت عکس بعد
سرم اومدی چون تو بودی تنها ترس من
الان منو این فصل سرد و یادت نی دیگه

کمه جا واسه من تو تهران
خیره شده الان به کی چشمات
داره این زمستونم میره
نه دیگ تو نمیشه پیدات

هرشب کفه تهران
خیره به ایرلاین
عکساتو میبینم
تا خواب بره چشمام
منو یادت نی انگار

عکساتو میبینم تو پیج رفیقامون هرروز
خنده هات مثه همیشن هنوز ولی
منو به اون روزی که رفتی دوختن انگار
بهتر نمیشه هیچی که بدترم میشه هرروز

تو سرم کلی حرف دارم باهاتو نیستی
همرو روندم از خودم نمونده هیشکی
هنو تا ۵ صب بوکانم حتی وقتی سرده
پا اتیش نگا کله شهر اینجان و تو نیستی

کمه جا واسه من تو تهران
خیره شده الان به کی چشمات
داره این زمستونم میره
نه دیگ تو نمیشه پیدات

هرشب کفه تهران
خیره به ایرلاین
عکساتو میبینم
تا خواب بره چشمام
منو یادت نی انگار

داره یسره
میکوبه تو سرم داره میپره
همه فکره تو از سرم
خونه میرمو خودمو
توی تنهایی میبرم خودم یه تنه
همه حرفامو بت زدم