هامون قارون بی فرجام

از این عمری که بی فرجام گذشت من خسته ام
از این روز های تکراری دگر من خسته ام
ببین رنگی به روخسارم نمانده
نه حالیو نه احوال دگر بر من نمانده

بریز ساقی
بریزپر کن تو این پیمونه را امشب
یه دنیا دردو دل دارم من امشب
یه دنیا دردو دل دارم من امشب
بریز ساقی بریز ساقی..
که من توبه شکستم
پر کن بشه لبریز
بده جامو به دستم بده جامو به دستم

خدایا با تو‌قهرم
از امشب می خورم من
شوم روسوای شهرم
صدایم نشنیدی
من هر شب صدا کردم خدایا..
ندیدی ندیدی
من که میدونم که اخر جامو میخونه به دادم میرسه
باز دوباره اهل میخونه به دادم میرسه
میبرم این تنه خسته رو به میخوانه
میشم همدم باده میشم رفیق پیمانه
میشم همدم باده میشم رفیق پیمونه
میشم رفیق پیمونه..

یه روزی با خودم من عهد کردم
دگر می نخورم تا روز مرگم
ندایی در دلم گفت اگر می نخوری تو..
بچرخت کام دنیا عسل شیرین برتو
عسل شیرین بر تو..
افسوس
افسوس
که این حال همش خواب خیال بود
نگو از چرخش دنیا ..
که دنیا بی وفا بود
نگو از چرخش دنیا که دنیا بی وفا بود که دنیا بی وفا بود