نامی عبداللهی ناصریا

گریه کردم
واسه اون روزایی که پیشم نبودی
گریه کردم
واسه هر وقت که بهم سخت می گرفت دنیا و تو پیشم نبودی
آخ که نبودی
خاطراتم با تو کمه ولی موندگاره
از تو تنها اون صداته که یادگاره
عشق تُو تو وجودِ من ریشه داره
دل برای خنده هات بی قراره
هر آینه ای تو رو به یادم میاره
گیتارِ تو صداش گرفته غصه داره
مگه می شه بمیرن خاطره ها
مگه می شه که فراموشت کنم ناصریا
خاطراتم با تو کمه ولی ماندگاره
از تو تنها اون صدات که یادگاره
عشق تو تو وجوده من ریشه داره
دل برای خنده هات بی قراره