ناصر زینلی نوازش

عزیزم عادتمه به چشای تو بیام
بکشی دست نوازش رو سر تنهاییام
از چشات معلومه که خسته ای مثل خودم
با همین دستا میام اشکاتو پاک می کنم

نفس نفس می میرم، بیا نذار غریبه شه با آیینه ها تصویرم
شبایی که ستارمی ، فانوسا بی تاثیرن
دستمو محکم تر بگیر ،که دارم از دست میرم

نمی خوام پر بکشم، وقتی تو این قفس تویی
واسه زنده موندنم مهم تر از نفس تویی
گل دردونه من میخوام جلوم قد بکشی
می دونی دق می کنم اگه تو پژمرده بشی

نفس نفس می میرم، بیا نذار غریبه شه با آیینه ها تصویرم
شبایی که ستارمی ، فانوسا بی تاثیرن
دستمو محکم تر بگیر ،که دارم از دست میرم