میلاد علی آبادی ماه قرار

ماه قرار آمده آماده باش، ما و منی بشکن و آزاده باش

لحظه همان لحظه ی بیداری است، هر نفسی از سر هوشیاری است
دست به دستت برساند ملک، قلب تو گر طالب دینداری است
یار صدا میزندت گوش کن، آتش صد وسوسه خاموش کن
دنیی دون را تو فراموش کن، جرعه ای از ساغر جان نوش کن

ماه قرار آمده آماده باش، ما و منی بشکن و آزاده باش، ساده بگم ساده بگم ساده باش، ماه قرار آمده آماده باش

بر سر نیزه سر سرخ کسی، هر نفس از بام به شام آورند
لیک مرا این دو سپید و سیاه، راه بگیرند و به دام آورند
بگذرد عمر من و دستم تهی، خم شده آن قامت سرو سهی
از گذر عمر دلا آگهی، کاش چنین نگذرد این سان مهی

ماه قرار آمده آماده باش، ما و منی بشکن و آزاده باش، ساده بگم ساده بگم ساده باش، ماه قرار آمده آماده باش