میلاد جهان عشق مجازی 2

منو یه ساز و خیابون پر غم و شب دلگیر
به عشق چشمای آبی اون پی لقمه ای نون
قدم زنون تو هوای پاییزی میگشتم
یهو یه صحنه ای دیدم شدم یه شبه من پیر
دیدم
خودم عشقمو با یه غریبه ی مست دیدم
دورِ میز توی جمع با خوشی که نشست دیدم
با یه خنده به اون که میدادش دست دیدم
هی بی رحم
دیگه از توی زندگی لَجَنیت میرم
نمیگم تا ابد که تو عشق منی میرم
با یه حالت دپرس و زخم تنی میرم
آخه چطور دلش اومدش اصلا بامن
یکی نبود بگه اون آخه مَرد بود یا من
دوباره زخم روی زخم شد اضافه بازم
دیگه من میرم و میشکنم آخر سازم