مصفا کوروش بزرگ

منم کوروش وپادشاه جهان
به شاهی من شادمان مردمان
به بابل درآمدسپاهی زمن
رها کردم این سرزمین رازمرگ
به بابل چوواردشدم بی نبرد
سپاه من آزار مردم نکرد
من برده داری برانداختم
به کارستمدیده پرداختم
کسی رانباشدبه کس برتری
برابر بودمسگرولشکری
پرستش به فرمانم آزادشد
معابددگرباره آبادشد
به دستورمن صلح شدبرقرار
که بیزاربودم من ازکارزار
میان دودریادراین سرزمین
خراجم دهدشاه وچادرنشین
زنو ساختم شهر ویرانه را
سپس خانه دادم به آواره ها
مرا در جهان هدیه آرامش است
به گیتی شکوفایی و دانش است
چو روزی مرا عمر پایان رسید
زمانی که جانم ز تن بر کشید
نه طاغوت باید مرا در بدن
نه با مومیایی کنیدم کفن
که هر بند این پیکرم بعد از این
شود جزئی از خاک ایران زمین
که هر بند این پیکرم بعد از این
شود جزئی از خاک ایران زمین