مصطفی عابدینی عشق و جدایی

چه ارتباط عجیبی ست
میان عشق و جدایی
دلم گرفته از این شهر
دلم گرفته کجایی


ببین که بی تو شکسته
دوباره بغض گلویم
نگفته های دلم را
چگونه با تو بگویم


نمی رسد به تو دیگر
صدای زمزمه هایم
دلم گرفته ولی نه
دلی نمانده برایم





گاهی از آتش آهی می سوزی و راهی
جز بی کسی نیست
تنها می مانی و تنها جان می کنی
اما دلواپسی نیست

نمانده جان به تنم
چگونه تکیه کنم
به طاقتی که ندارم
غمت شکسته مرا
چگونه عشق تو را
به دیگری بسپارم‌

چه دورم از دل تو
نشد مقابل تو
دقیقه ای بنشینم

تو‌رفته ای و زمان
امان نداده به من
تو را دوباره ببینم

گاهی از آتش آهی می سوزی و راهی
جز بی کسی نیست
تنها می مانی و تنها جان می کنی
اما دلواپسی نیست