مسعود فتحی چقدر جای تو پیش من خالیه

قدم میزنم توی این کوچه ها که شاید دل خستم اروم بشه
کسی که کنار تو خوش بود یه روز بدون تو دیوونگی کارشه

قدم میزنم توی این کوچه ها تو فکرم که حالا تو با کی خوشی
خودت خوب میدونی با رفتنت منو عاشقو دیر و زود میکشی
تو این کوچه هایی که عطرت هنوز تویه تک تک لحظه هاش جاریه
به یاد تو دارم قدم میزنم چقدر جای تو پیش من خالیه

چه راحت شکستی غروری رو که یه عمر ساختمش با چه دلبستگی
نخواستی بفهمی که واسه دلم یه عشق بودی با اوج وابستگی
به چه جرمی محکوم شد این قلب من که هر لحظه دنبال ارامشم
از اون روز که رفتی تو از پیش من یه مردم که دائم نفس میکشم