محمد مهرآبادی بی قراری

دل بی طاقت من بی قراری کرده
عاشق تو شده ای وای چه کاری کرده
چشم من باران و آسمان ابری نیست
بی تو ای هم نفسم در دلم صبری نیست

در دامت افتادم ای دلبر زیبا رو
لبخندت ، چشمانت آتش به دل از هر سو
انداخته دلدارم
با عشقت آرامم ، دور از تو دلم خون است
قلب من نبضش را به عشق تو مدیون است
دیگر نده آزارم

تا رسیدی دلم خانه ی دلدار شد
عشق عاشق کشت بر دلم آوار شد
چگونه بی تو روم چگونه بی تو بمانم

تو بگو دردی یا که درمانی
از دل خونم تو چه می دانی
بمان ای نیمه ی جان بمان ای روح و روانم