محمد زندوکیلی طناز

عزیزوم روزگار خوش نصیبت
فقط تب کن خودم میشم طبیبت
دلم جا مونده تو پسکوچه های
چشای وحشی مردم فریبت
خراب عطر گیسوی توام یار
شدم به داغ هجرونت گرفتار
شب و هر شب به یادت عاشق و زار
قلندر تا سحر بیداره بیدار
تشنه تشنه ببر
تا لب چشمه ببر
این عاشق سینه چاکو
خوش کرشمه و ناز
با دل من بساز
نگیر ازم این عشق پاکو
تو مشک نافه ی آهوی شیرازی
به اون چشمای شهر آشوب می نازی
دلم بدون تو عود رو آتیشه
عجب حال و هوایی داره طنازیت
کشیدی سرمه به چشم غزلخونت
نشسته عمق قلبم تیر مژگونت
منم که بیقرارم مست و حیرونت
دل آواره گردم گشته افسونت
تشنه تشنه ببر
تا لب چشمه ببر
این عاشق سینه چاکو
خوش کرشمه و ناز
با دل من بساز
نگیر ازم این عشق پاکو