محمد حشمتی شبی میان پرسه ها

به ریشه ام تبر نزن که از هوای تو پرم
هلاک میشوم ولی من از تو دل نمی برم
به صد بهانه بی دلیل جواب می کنی مرا
سجده ی شکر میکنم عذاب می کنی مرا
شبی میان پرسه ها حلقه به پای تو زدم
سکوت میکنم اگر به مسلخ تو آمدم
برای گریه های من تو بهترین بهانه ای
برای لمس واژه ها تو بهترین ترانه ای
به ریشه ام تبر نزن که از هوای تو پرم
هلاک میشوم ولی من از تو دل نمی برم
پر از هوای رفتنی پر از صدای گریه ام
میان برزخی که هست به فکر راه چاره ام
من از ستاره میرسم به خلوت خیال تو
مرا به بند میکشد نگاه بی زوال تو