محمدرضا فکوس و مهیار آل نامیزون

مثل یه ماهی تویه تنگ کوچیک
یا مثل یه قناریه تویه قفس
دنبال آزادی میگشتم اما
تموم رویاهام رفته از دست
تموم شعراشو خط به خط نوشتو
تا دنیا ببینه این صدای زشتو
روزای هدر رفته ی عمرشو بشمور
تواین شهر پراز بیمعرفت گم کرد عشقو
کشیدم بیرون از رپ میشد به هر نحوی
شدم تواین چهار دیواری با خاطرات مخفی
بیخیالی در به دری زندگیه منفی
همه شعرامو خوندم نموند هیچ حرفی
چی قراره سرم بیاد هیچ کسی نمیدونه
من شدم یه دیوونه زندگی نامیزونه
مشکلات از پاهات میکنن آویزونت
اگه هیچی نداشته باشی کنارت کی میمونه
تیره شده آسمون
نرسید به آرزوش
دنیا یه زندان پره
میله شد واسه اون
تو دنیاییکه همه میجنگن واسه پول
شبارو بیدار موند چشاش شد کاسه خون
راه برا من بستس
ولی هیچ موقع باورمو از دست
نمیدم نمیرم نمیکنم دست دست
میرم جلو با این که پاهام خستس
من امادم واسه جنگدین
همه بهم خندیدن
دشمنا ترسیدن
درس پس میدن
صدام میرسه به گوشت بالاخره
من اینجا اومدم تک یه نفره
باورا شکسته شد
رپ فارسی خرابه باید بگیرم دستشو
اگه همه یه طرف برن من میرم عکسشو
وقتی میکروفون تو دست منه
تو یکی خفه شو
راه به راه کار دادم
با رپ هنو کار دارم
نمیره از یادم
عاشق فریادم
عاشق پرواز
رو کلمه حساس
نمیتونی برسی به من توعه نسناس