محمدرضا فروتن نفس بکش

نفس بکش و به شهرت
رسان تنفس را
به سیر خویش کشان
ما سوا و انفس را
نفس بکش که به پایان خویش برگردد
نگاه مضطرب عاطفی ترین مرتد
نفس بکش که به نام غزل کنم خود را
در آیه جای دهم هر چه سوره جان شد را
نفس بکش که من از شعر بی کران گردم
که از اعضا و جمع ثابت سران گردم
نفس بکش و ژنت را خودت گزینش کن
و خنجری به اصیل و فروع دانش کن
به سیر خویش کشان ما سوا و انفس را
نفس بکش و به شهرت رسان تنفس را
نفس بکش که به انکار بگذرد امشب
که به اجبار این سوار بگذرد امشب
نفس بکش نفس بکش نفس بکش