محسن مولانا عشق

از کدوم ترانه برگشتی
که جهانم با تو زیبا شد
ساده تر از هرچی فکر کردم
سقف خوشبختی محیا شد
زندگیم پیش از تو خالی بود
هیچ صدایی رو نمیشنیدم
تازه باورم شده بی تو
هیچی از عمرم نفهمیدم

عشق تصویر یه آرزوی ناپیداست
توی آیینه نگاهم خودنمایی کن
واست از هر چی حرف دارم
با سکوتم عاشقانه همسرایی کن

عشق وقتی واقعی باشه
لابلای عادتا گم نیست
این که هر نفس تو رو دارم
یه حقیقته توهم نیست
رد احساسم و میگیری
لحظه هایی که دل آشوبم
حالت چشمامو می فهمی
من فقط کنار تو خوبم