محسن مولانا تو یه دریا

تو یه دریا من یه مرداب
تو شب من تویی مهتاب
من مثل حس غروبم تو مثل ستاره کمیاب
من برات مثل یه دردم
تو برام مثل یه مرهم
گرم گرمی تو همیشه اما من همیشه سردم

تو خود فصل بهاری کنج قلبم خونه داری
من ولی یه فصل پاییز از غم و گلایه لبریز
ای همیشه نازنینم شدم از یادت فراموش
تو خود صدای عشقی
من ولی همیشه خاموش

من یه بغضم
تو یه فریاد من شکسته تویی آباد
توی عشق تو اسیرم
تو ولی همیشه آزاد