محسن ملک پور ایران من

ای عشق تو جان و تنم
چشم و چراغ روشنم

تسکین و ارامش تویی

ای صبح روشن تا ابد
شعر از غرورت می چکد

والاترین ارزش تویی

پیچیده با آوازه ات
بغض هزاران ساله ات

بر لوح تاریخ ماندگار

نامت به ایثاروغرور
از تپه های سوت و کور

تا قله های افتخار

مهر تو حک بر جان من
ای عشق و ای ایمان من …
نام تو جاری تا ابد
ایران من ایران من

نور از تو می گیرد دلم
شور از تو می گیرد دلم

ای ماندگار و ماندنی

ای خاک آداب و هنر
دور از تو ناقوس خطر

ای نغمه خوان خواندنی