محراب بیقرار

دلم رو به آب و به آتیش زدم
شاید تو دلم رو ستایش کنی
بشینی برام از صداقت بگی
که تنهاییامو نوازش کنی
به دریا زدم من دلم رو برات
غم موج دریا رو حاشا نکن
اگر عاشقی تو بمون پیش من
کنارم بمون عشق و معنا نکن
من از فصل زرد خزون اومدم
نترکیده بغضمو طوفان نکن
واسم عشق و معنا نکن عاشقی
یه درده نمیخوام تو درمان نکن
ببین شکستم من ، گریه و اشکم من
زمین خشکم من ، بگو که میباری
به لب رسید جونم ، برف زمستونم
بی تو نمیتونم ، بگو دوسم داری
واسم عشق و معنا نکن خوب من
من این راه رو تا انتها رفته ام
گناهم فقط عاشقی بود و بس
شبیه دعا تا خدا رفته ام
واسم عشق و معنا نکن عاشقی
شبیه زمستون سرده برام
شبیه مسافر که تو انتظار
نشسته سکوتش یه درده برام
ببین شکستم من ، گریه و اشکم من
زمین خشکم من ، بگو که میباری
به لب رسید جونم ، برف زمستونم
بی تو نمیتونم ، بگو دوسم داری
ببین شکستم . .‌ .