متین مهراز هیزم شکن

پاهای  زخمی تو شکستن اما  
تو  وا ندادی  وا ندادی         
هر روز ی شاخه تو شکستن اما
شکوفه دادی شکوفه دادى  
 
جایِ تبر روی تنِ خسته ت      
امیدِ فصل   نو شدن میده       
کابوسِ برگِ سبز تازه ت رو    
هرشب تو خواب هیزم شکن دیده

گیرم  ی وقتایی  زمستونه
گیرم تبر هم توُ کمین باشه
اینا حریف تو نمیشن چون
ریشه که باشه خاک همراشه

جنگل شروعش با یِ بذر بوده
تا دنیا دنیا  بود      همین بوده
هر تک درختُ که تبر ، انداخت
صبحش ی جنگل رو زمین بوده