فرزاد بهرامی گل من

گل‌من
‎مثل پروانه میگردم دوره شمع
‎میدونه تنها میمیرم خودشم
‎بگو تنهایی چه کنم
‎گل من
‎دیدی قسمتت خزون شد آخرشم
‎بیا خونه داره میشه آخر شب
‎نگرانتم چه کنم
‎دلتنگ میشم سر شب که بوی یاس تو این خونست
‎بی تو عاشقی یه حس بیهودست
‎ای جان من
‎من رو ببر اونجاکه با غصه غریبس
‎اینجا هوا نیست
‎فکر کنم اونجا کمی هست
‎دیونگی بس
‎هوا بارونی بارونیت اینجاست
‎یه دریا زیر این بارون دلم خواست
‎دلم خواست