عماد پارسا بی رحم

بی رحم بودی و من از این چی کشیدم
من از تو جز غصه و غم چیزی ندیدم

رویامو پر پرکردی و رفتی از اینجا
تنها دلیل زندگیم بودی تو تنها

خواستم فراموشت کنم اما نمیشد
اصلا بتو این بچه بازی ها نمیخورد

من موندم و خاطره های تلخ و زیادت
بعیدِ از دلم تو رو بازم بخوادت

حالا که میدونی چقدر پاییزِ خونه
ببین چقدر بعدِ تو من شدم دیوونه

دستامو پس دادی بمن اما دلو نه
بعد از تو من دیگه با چه رویی بخونم

جای تو رو هیچکس نمیگیره کنارم
چون زندگی رو بعدِ تو باور ندارم

روزای خوبی پشت این دنیای من نیست
کشتی منو دیگه غرورم سرِپا نیست