علی کدیور حیف

مگه تو نگفته بودی من یه روحم تو تنت چراپرکرده چشامو گریه های رفتنت حیف
حقمه الان که چوب سادگیمو می خورم کاش با اشتباه اولت نمیبخشیدمت حیف
من همونم که با اسرار تو تغییر کرد اونی که رو گردنش اسم تو زنجیر کرد آدم عاشق که این اندازه مغرور نیست هرچی بش خوبی کنی میبینه و کور نیست من چرا باید بمونم پای عشقی که آخرو عاقبتش هیچ جوره معلوم نیست آدم عاشق که این اندازه مغرور نیست هرچی بش خوبی کنی میبینه و کور نیست من چرا باید بمونم پای عشقی که آخرو عاقبتش هیچ جوره معلوم نیست
زیر بارونا و خیابونارو تا کجا بگردم
این پاها بدون همسفر نمیخورن بدردم من همونم که اگه اراده میکردی نمیرفت هنوزم تو عاشقی کسی نمیرسه به گردم من همونم که با اسرار تو تغییر کرد اونی که رو گردنش اسم تو زنجیر کرد آدم عاشق که این اندازه مغرور نیست هرچی بش خوبی کنی میبینه و کور نیست من چرا باید بمونم پای عشقی که آخرو عاقبتش هیچ جوره معلوم نیست