علی کاتبی کاخ

توکه ناراحت شی
دنیاهم تاریکه
مرز غم با خندت
یه خط باریکه

یه جای سی چل متر
با تو یه کاخ میشه
این وسط تقدیرم
واسه ما شاخ میشه


نقطه ی اسایش پیشته ارامش
مثه ماه میمونی با و بی ارایش
من اسیرم اما ،نمیخوام ازاد شم
اگه این ویروونه س ،نمیخوام آباد شم


عاشقی این نیس که
شبیه هم باشیم
یعنی مثل پازل
کنار هم جاشیم

اگه من بی حالم
تو شلوغ کن واسم
حتی وقتی قهریم
بازم بگو جانم