علی نصر صبح سپید

یه چشت آهه و یه چشت بارونه
دلتو شکستن زندگی داغونه
حالتو می فهمم این روزای تیره
صبحتو گرفته از یادت نمی ره
میدونم به هیچکی حرفاتو نمیگی
فک می کنی غرقی توی افسردگی
محو طوفان ‌شدیم محتاج نجاتیم
خدا مارو ببین تشنه نگاتیم
آخ بمیرم واسه اون دل خستت
که تو این سن کمت غمارو دیده
میدونم هیچ موقع از یادت نمیره
این روزا یه کابوس سیاه سفیده
ولی میدونم میرسه روزای خوب واسمون
دوباره خندمون پر میشه تو خونمون
دیگه هیچ غمی نیست تو دل مهربونت
باتو میرقصه باد زیر سقف آسمون
به تو قول میدم این تاریکیا می گذره
دنیا تو مشت اونیه که عاشق تره
خنده میشینه تو دلی که دیگه تنگ نیست
قول میدم خیلی زود این روزا یادت بره
میدونم آروم نمیگیره دیگه دلت
میدونم بغض پره تو اون چشای خوشگلت
ولی شب تا یک صبح سپیده
زندگی روزای خوشرنگو واسه تو چیده
یه دریای آروم یه جنگلو بارون
یه دل که ‌خوشحاله به آرزوهامون