علی تک دریا

بزار آروم روی شونم همه دنیای غم هاتو
یه تابستونه تو دستام واسه سرمای دستاتو
میخوام حکمم ابد باشه توی زندان آغوشت
که خاکستر بشم اما نشم هیچوقت فراموشت
همیشه منطقم این بود بری دنیا تموم میشه
من از دوری گذر کردم دوباره پر زدم پیشت

مثل دریا تو غرقم کن توی موهای پر موجت
تو حتی آسمون باشی میام من تا خود اوجت

اگه چشمات پناهم شه همه دنیا رو میگیرم
در گوشی بهت گفتم نباشی بی تو میمیرم
نزار از خودم دور شم بدون تو تو این وحشت
نزار که آخر قصه بمونه واسه من حسرت
همیشه منطقم این بود بری دنیا تموم میشه
من از دوری گذر کردم دوباره پر زدم پیشت

مثل دریا تو غرقم کن توی موهای پر موجت
تو حتی آسمون باشی میام من تا خود اوجت