علیرضا قاسمی سخته

سخته،حتی فکرشم نکن دنیای بی تو
بشه جایی واسه زندگیم کسی رو
راه نمیدم تو نکن جای منو با یه نفر پر
سرده،انگاری رو قلب رو رابطمون برفه
چرا خودخوری دارم میکنم هرهفته
چی شده که توی زندگیم پرِ ضعفه
از تو چه پنهون،هرشب من گریون،عین خیالت نیس با این با اون
مثلِ یه شهری که اومده طاعون،خونه خرابمو داغونِ داغون
چقدر فرصت بدم،ببندم چشم رو ضعفت،ببین داغون اوضام، نموندی پای حرفت
اصن فرقی نداری، برات انگاری مرد،یادت رفته یه روزی واست یه کوه میکند
حروم شد دستت این دل،که کردیش بین راه ول
که وقتی تو رو دید،به هیشکی نداشت میل
از تو چه پنهون،هرشب من گریون،عین خیالت نیس با این با اون
مثلِ یه شهری که اومده طاعون،خونه خرابمو داغونِ داغون