علیرضا جواهری برکه ی سرخ

من خراب از توام و پُر شدم از آواری
تن به طوفان جنون دادم و سر برداری
خواب می بینمت و خواب تو بی تعبیر است
از خیالم بگذر هر شب شب بیداری
سینه ام برکه ی سرخ و تو غمت یک دریاست
سینه ام قد غمت نیست چکارم داری؟
مرگ من تا به کجا بی تو سفر باید کرد
تا کجا بی تو در این زندگی تکراری
با همین فاصله از دور تو را می بینم
عاصی ام از تو که در خاطرهایم تاری
در نگاه خیس من غیر تو تصویری نیست
این منم یا تو که هر لحظه به من می باری