شهاب مظفری حیران

دور هستی و ولی
همچو نفس در جانی
حتم دارم که تو هم
حس مرا میدانی
دیگران رهگذرن در نظر چشمانم
و تو پیوسته مرا جانی و هم جانانی
دور هستی و ولی همچو نفس در جانی حتم دارم که تو هم حس مرا میدانی
دیگران رهگذرن در نظر چشمانم و تو پیوسته مرا جانی و هم جانانی
شاعری پیشه من نیست خودم میدانم شاعرم کردی و حال شعر مرا میخوانی
شوق چشمان تو کرد از دو جهان آزادم چشم بستی و شدم در دو جهان زندانی
رو به رویم همه تصویر تو در آینه است پشت سر حسرت دیدار تو و ویرانی
خانه را می کرده جان وجودت کردم باز شب آمد و اشکی که چکد پنهانی
ناگهان ابر حضورت به دلم صاعده زد به چه اشکی شد و پاییز و عجب بارانی
ابتدای همه شب های سیاهم بودی انتهای همه غم های من و پایانی