شاعر تنها ماه نفیس

دوباره ماه رمضونه؛ من دوباره خیسِ خیسم
بی تو دل دوباره خونه، ماهِ من ماهِ نفیسم
روزه‌های عاشقونه، خاطراتِ بی بهونه
نیستی اما بی نشونه؛ بازم از تو می‌نویسم
ماه من ماه نفیسم

بازم مثل کسی که کور بوده؛ تو دستم دستت و تکرار کردم
به یادِ اون اذونِ دل‌سروده؛ که با بوسیدنت افطار کردم
کجای‌قصّه‌ کی اینجوربوده؟ کی‌عشقش اینقده پرشور بوده؟
بازم گفتم شاید مجبور بوده، دوباره ظلمت‌و انکار کردم

بشین پیشم بشین قربون شالت، دلم تنگه واسه قلب زلالِت
خودت با این‌که رفتی برنگشتی؛ من‌و تنها نمی‌ذاره خیالِت
تو بارونی تو گیلانی تو رشتی، تو خوزستانی و آوازِ دشتی
فدای خنده‌هات‌ این‌که گذشتی؛ یه کاری کن بدونم خوبه حالِت

دوباره ماه رمضونه؛ من دوباره خیسِ خیسم
بی تو دل دوباره خونه، ماهِ من ماهِ نفیسم
روزه‌های عاشقونه، خاطراتِ بی بهونه
نیستی اما بی نشونه؛ بازم از تو می‌نویسم
ماه من ماه نفیسم

بازم مثل کسی که کور بوده؛ تو دستم دستت و تکرار کردم
به یادِ اون اذونِ دل‌سروده؛ که با بوسیدنت افطار کردم
کجای‌قصّه‌ کی اینجوربوده؟ کی‌عشقش اینقده پرشور بوده؟
بازم گفتم شاید مجبور بوده، دوباره ظلمت‌و انکار کردم