سینا پارسیان همسایه

همسایه ی دیوار به دیوارم
خوابیدی و من هنوز بیدارم
تو ماه سپیدی که نمی تابی
من ابر سیاهم که نمیبارم
بی رحم ترین آدم دنیامی مربوط ترین عاشق چشماتم
من عاشقتم منی که معمولا از آدم بی عاطفه بیزارم
از خونه ی من تا تو چقدر راهه دیوار من انقد کوتاهه
انقد که وقتی که تو خوابیدی معلومه که من هنوز بیدارم
تو نقطه پیوند شب و روزی خوش میبری و خوب نمیدوزی
روزم به شبم دوخته شد با عشق تا صبح به هم پلک میذارم
تا صبح به هم پلک میذارم