سلیمان مومنی زنده به گور

من یه پوپک سرما زدم
روی مرز پاییز و بهار
توی چله ی تابستونم
تو دلم برف انتظار
من یه زنده به گورم که
دارم دستگاه تنفس
من یه عاشق بازنده ام که
گذشته از حد ترخص
ادمای دورم گفتن
عاشقی کردن یعنی
حرفای مفت
هی پیشش همه چی جوره
اما فقط واسه من
عشقه که تاریکو کوره
دروغ چرا مهربونه باهام
عمرا بتونه مثه تو دیونه بازی دراره برام

نفساش توی نفسمه
بوس هاش کبود رو تنمه
تو کردی بی صدا ازش عشقو غارت
من موندم با عشقو خیانت

عشقو تو واسه من
دیگه ممنوع شده
حکم عاشق کشا
واسم قطعی شده
من با تبعید و جرم
که رفتم تا بهشت
چرا تقدیر عشق
دستای اونو با خیال تو
واسم باهم نوشت