سا انصاری درد بی درمون

لنجی راه دورم،
جاشوی هر روز صبورم،
خونه ی سرد و سوت و کورم،
همه میگن که بیو، تو بیو.
یه روز چله زمستونم،
یه روزم گرمی ظهر توستونم،
یا یخ روی اوم یا که آتیشم،
بیو پیشم، بیو پیشم، بیو پیشم.

مو یه لنجم، میرم بی سکون،
میون دریی موج و طیفون،
ساحلی ای دورو بر نی،
ره گمم، شدم پریشون.
درد مو درد بی درمونن،
رویاهام خراب و داغونن،
رمق صیدی نمونده سیم،
موینیوم که اسیر گرگورن.

چیش انتظارت میشینم،
الهی داغت هیچ وقت نبینوم،
سی مو تو این شهر تو همه دنیامی،
بیو که هر روز مو دورت بگردم.
هنو داغم نمی فهمم چه کردم،
هنو داغی نمی فهمی چه کردی،
بذا خاکا بخوسه تا ببینم،
نباید اینجوری با هم می کردیم.

مو یه لنجم، میرم بی سکون،
میون دریی موج و طیفون،
ساحلی ای دورو بر نی،
ره گمم، شدم پریشون.
درد مو درد بی درمونن،
رویاهام خراب و داغونن،
رمق صیدی نمونده سیم،
موینیوم که اسیر گرگورن.