سامان باقری چای معمولی

به آرامش عمق چشمات قسم
به این حال ویرون دلواپسم
که من فکرمو هر جا که می برم
ته خط به تو باز به تو می رسم
تو ای حقم از خستگی های من
رفیق دل تنگ تنهای من
یه جوری قشنگی که حتی خدام
دلش می خواد انگار بیاد جای من
از اینجا به بعدو یه عالم بخند
به روزای خوش بخت آیندمون
به حال غریبم کنار خودت
به حال عجیب دلت مهربون
از اینجا به بعدو پر از حال خوش
رو دوش خودم کوله بار غمت
چقد خوبه این که نگاهم کنی
چقد خوبه این حس که دوست دارمت
به هر در زد این قلب مجنون شده
که باشی کنارش تو هر جوریه
برام این روزا بهترین دلخوشی
کنارت همین چای معمولیه
از اینجا به بعدو یه عالم بخند
به روزای خوشبخت آیندمون
به حال غریبم کنار خودت
به حال عجیب دلت مهربون
از اینجا به بعدو پر از حال خوش
رو دوش خودم کوله بار غمت
چقدر خوبه این که نگاهم کنی
چقدر خوبه این حس که دوست دارمت