روح الله باقری شبگرد تنها

پر از بغضم پر از دردم
نمیشه از تو برگردم
تو این دنیای بی مهری
من اون تنهای شبگردم

نخواه از من در این غوغا بمونم توی خاموشی
پر از تنهایی ام اما نمی بینم همآغوشی
نگو اینجا هوا خوبه بهاراشم زمستونه
نمونده عاقلی اینجا همه مجنون و دیونه

دلم تو سینه پوسیده
از این بختی که تو خوابه
از این یخ بستگیِ شب
از اون چشمه که مردابه

نمی دونم ولی میگن
همیشه بعدِ تاریکی
میاد از راه خورشیدی
که شب تا روز می تابه