رضا مصدق حالا چرا

یادت هست نوازش های موهای بلند تو به دستم
یادت هست کجا از چشم تو افتادم و من گوشه ای
تنها شکستم؛ شکستنم یادت هست
حالا که دیر است چرا آمدی دنبال تکه تکه هایم
باید من حتما زمین خورده باشم تا یادت بیایم
حالا که دیر است چرا آمدی دنبال تکه تکه هایم
باید من حتما زمین خورده باشم تا یادت بیایم
دیگر آرامم نمیکند هیچ نگاهی
سوت و کور است دلم بدون هیچ نور چراغی
بی نفس مانده تنم مثل یه ماهی
سرنوشت همه عشقت فراموشی شد
هردفعه اسم تو آمد عجب آشوبی شد
هر موقع فکر فراموشی تو افتادم تک تک خاطره هایت
یک دفعه رو میشد
حالا که دیر است چرا آمدی دنبال تکه تکه هایم
باید من حتما زمین خورده باشم تا یادت بیایم