رضا صادقی ایستگاه

تنها موند دلم
رفتم و جا موند دلم
یه گوشه آروم تو خیالت ته دنیا موند دلم
آره من جا موند دلم
آدما جا میمونن دور یه میدون توی ایستگاه
روی نیمکت کنج خیابون
آدما جا میمونن یه شب زیر بارون
یه روزی میرن و جا میمونه دلاشون

خودت نیستی ولی غم تو چهرت تویی
با هرکی که میگم و میخندم تویی
تموم روزمو جلو چشم منی
همین که شب چشامو میبندم تویی

برگرد و به خودم برگردون منو
نذار تو خیالت سرگردون منو
نمیبینی مگه بغض لامصبه
داره میگیره از حنجرم خوندنو