رضا رنجبری عطر تو

خندت رو بر دار بیار، کوچه رو دیونه کن
پاییزه با اون موهای خرمایی ات
مثل درختای شهر موهاتُ وا کن تو باد
دیدن این منظره خیلی تماشاییه
وقتی قدم میزنی رو تنِ این کوچه ها
خش خشِ برگا،صدایِ ضربانِ منه
فرصت دیدارمون ،قد یه کوچه کمه
اما همین چند قدم کلِ جهان منه
تو رد شیُ وعطرِ تو بمونه توی دنیا
این لحظه رو من قدِ،یه عمر زندگی می خوام
انگار یه دنیا داره میرقصه تو،سینّم
هروقتی که دستاتُ می گیرم توی دستام
دیگه هیچی نمی خوام
هیچکی مثل من،مست چشات نیست
هیچکی عاشق رنگ صدات نیست
کجا ببینم، مثل چشاتُ، موج موهاتُ یا خنده هاتُ
ببین که قلبم غرق تمناست قلبی که یک عمرِه بی تو تنهاست
بیا که عطرِت جامونده پیشم،هنوز با فکرت ،رویایی می شم