رضا احمدی بعد از تو

تو این حال و‌ روزی که درگیرشم
فقط کافیه اسممو بشنوم
یا اینکه بپرسن ازم حالمو
همین کافیه بغضمو بشکنم

تو این حال و روزی که درگیرشم
نه راه پسی مونده نه راه پیش
همیشه که این اسمون ابریه
جه امروز چه دیروزو چه ماه پیش

از اون روزه شوم لحظه ی رفتنت
همیشه چشامو به در دوختم
تو یک ساعت ولحظه ی بی ثمر
تو آتیشه افسردگی سوختم

زمان میگذره ولی من کجام
چرا یازده یازده ثابته
شاید زندگیمون همین ساعته
شاید زندگی کردنم عادته

همه آدمایی که دوروبرم
منو بعد تو دیدن نشناختنم
ولی من هنوزم همون ادمم
همونی که شد باعث باختنم

همونی که گیرم توی ساعتا
همونی که یک روز شده عاشقت
چه امروز چه فردا چه صد سال بعد
همونی که سوخته ولی ساکته