داوود ثروتی دنیای من

من بهترینش بودمو
هیچى نذاشتم کم براش
جز اون نمیدیدن چشام
دنیاى من بودن چشاش

اینقدر پر و بال دادمش
که اوج بگیره توو هوام
تمومه دنیایه منو
از خنده پُر کنه برام

" زیادى خواستمش دلم
آروم میشد پیش دلش
حتی نذاشتم کم بشه
یک لحظه از حسم بهش

هر لحظه با نگاهِشَم
دلم هوایى شد براش
تمومه دنیایه منه
رو گونه خط خنده‌هاش"

اینقدر باهاش حالم خوشه
که یادمم میره غمام
کنارشم یه جورایی
فرق میکنه حال و هوام

دوری نکردم لحظه‌ای
بسته به جونم بود چشاش
تمومه دنیامو اگه
لب تر کنه میدم براش