داریا ماه پیشونی

تو این ظلمت بی ماه و ستاره
یه احساسی ازم دلواپسی هامو گرفته
پر از شوق و یه لبخند غریبم
خیالت رنگ و بوی اطلسی هامو گرفته
چه خوشحالم که دلتنگ تو میشم
چقدر خوبه خیالت پیش رومه
همین باعث شده طاقت بیارم
همین رویا که بی تو ناتمومه
اگه حتی ستاره جابجاشه
یه شب ماه وایسته از زمین جداشه
بازم چشمای خوشرنگتو دارم
خودم رو پیشونیت یه ماه میذارم
می دونم روزی باهم سبز میشیم
اگه آهسته و آروم ببارم
شب تقدیرم از دی پا گرفته
من از یلدا صبوری هامو دارم
اگه حتی ستاره جابجاشه
یه شب ماه وایسته از زمین جداشه
بازم چشمای خوشرنگتو دارم
خودم رو پیشونیت یه ماه میذارم