حمید هیراد تهران

دل واسش تنگ باشه
و تو دلت جنگ باشه
و دلت بخوادش
نشه ببینیش
دل پریشون باشه و توی تهرون باشه
و بری سراغش نشه ببینیش
بری سراغش نشه ببینیش ...
امون از این عشق که منو دیوونه کرده
از این خیابون این شهر بی جون که همش باعث درده
عشق تو با من چه کرده ...
نفرین به این دل که دیگه عاقل نمیشه
شکسته هر جا آخ دیگه عاشق نمیشه
دله دیگه دل نمبشه ...
آدم مگه چند دفعه میتونه که عاشقی کنه
کنار اون کشسی که دوس داره رو زندگی کنه
دوری و دورم از همه دوری و دوستی
مرهمه واسه کسی که باشه و نشه ببینیش
امون از این عشق که منو دیوونه کرده
از این خیابون این شهر بی جون که همش باعث درده
عشق تو با من چه کرده ...
نفرین به این دل که دیگه عاقل نمیشه
شکسته هر جا آخ دیگه عاشق نمیشه
دله دیگه دل نمبشه ...