حمید خرم نگار من

مرا بیر به دشت آغوشت نگار من
که بیقرار تو منمو تو قرار من
به شانه ات بریز موج موهای بسته را
که زیر شال تو نماند بهار من

من مستم از هوایت که عاشق تو باشم
جان میدهم برایت که لایق دو باشم
تو مانده ای که تا مراقب تو باشم

حس میشود کنار خودم جای خالیت
غم میخورم برای تو و بیخیالیم
دلتنگم از نگاه فریبانه تو و
حس پر از لطافت و لحن سوالیت