حسین نوروزی آرامش محض

یه نفرو دوس دارم که همه دین و دنیای منه
یه نفر که همیشه تووی خواب رویای منه
کارش درسته تووی دلبری و توو عشوه گری
ذوق میکنه وقتیکه بهش میگم عشق منی
جونم براش در میره
با موهام که هی ور میره
نمیبینمش وقتی چند روزی
حوصلم سر میره
آرامش‌ محضمه
حضورش توو هر لحظمه
نفس میکشم راحت و آسون
چون مثل نبضمه
دیوونه ی دیوونه بازیاشمو خودش
میخوام یه جا بریم فقط من باشمو خودش
موهاشو که وا میکنه دلم میره براش
زمانی که نمیبینمش خیلی دلگیره شباش
آخ برم قربون اون قد و بالاش
جونم براش در میره
با موهام که هی ور میره
نمیبینمش وقتی چند روزی
حوصلم سر میره
آرامش‌ محضمه
حضورش توو هر لحظمه
نفس میکشم راحت و آسون
چون مثل نبضمه